Balbonus Bebek

Yeni bir yazıya linki bulamama ile başladım sanırım. Neyse instagramda sevgili @nursensensoy un meşhur tarifini deneme fırsatı buldum sonunda. Minik barbi bebek gibi görünen amigurumiler son zamanlarda en çok denemek istediğimdi. İlk tarifini deneyemedim ama balbonusu hemen başladım. Tamamlamak aslında çok uzun zamanımı almadı. Kollar, bacaklar incecik, minik bir vücut örülecek çok bir şey yok yani. Koca koca ayıların, köpeklerin yanında bunun örgüsü çok az. Vücudu hemen bitti. Kollar bacaklar vücut bütün örülüyor. Kafa da küçücük.

Kolların ve bacakların ince yerlerini örmek zor. Hele kalın ip ve tığ kullanmaya alışıksanız, çok daha zorlayıcı olabilir. Ama yinede bir günde tüm gövde kolayca örülebilir.

Ama gelelim detaylara. Göz işlemeyi ilk kez denedim. Çok güzel olmadı beğenmedim. Çok zormuş. Bir daha dener miyim, daha düzgün yapabilir miyim bilmiyorum. Çok ama çok zor bir iş. Neyse ki Nurşen hanım ilk denemeye göre çok güzel olmuş diye bir yorum yaptı da moralim yerine geldi. 

Sonra tek tek kafaya saç ektim. Tarifte kullanılan iği bulamadım. rastgele bir ip aldım. Önce beğenmedim sonra söküp başka bir deneme yapmaya üşendim. Tamamladım. Duruşunu sevdim doğal oldu :)

Uzun süre çıplak kaldı. Elbise ve ayakkabıyı örmek bebeği örmekten çok daha zor. Ayakkabının tabanı bile acayip detaylı.

Kullandığım ip Yarn Art Jeans. Yüz işlemeleri de tek katını ayırıp kullandım. Tığ 2,00mm. Elbise ve ayakkabıda tığı 2.25 mm kullandım ama ayakkabıda 2.00mm daha iyi olurmuş biraz büyük oldu sanırım.

Sadeleşme üzerine...

Bir türlü tamamen sadeleşemiyorum. Hem vaktim yok hem de bazı şeylere kıyamıyorum resmen...

Aslında kıyafet, ayakkabı, mutfak eşyası, kozmetik gibi başlıklarda oldukça ilerlettim kendimi. Aylardır diyebilirim hatta 1 yılı geçti belki de yeni bir şey alırken önce gerçekten ihtiyacım var mı diye düşünüyorum ve aldığımı dibine kadar kullanmadan yenisini asla almıyorum. Bu güzel bir gelişme benim için.

Ama aylardır yapmak istediğim ve içimi ağırlaştırdığını hissettiğim detaylı bir temizlik var, oda oda yapmam ve en ince ayrıntısına kadar herşeye dokunmam gerekiyor. Bir türlü fırsatım olmuyor ne yazık ki...

Ama annemler evi toparlarken orada kalan eşyalarıma bu istediğim temizliği yaptım. Oyuncaklarım vardı. Kutu kutu bekleyen... Neyi beklettiğimi bilmiyordum ama sanırım lisedeydim, taşınırken ayrı ayrı paketlemiştim. O zamandan beri bekliyorlardı. Çocuğum olursa oynar filan diye değil benim oldukları için bekletmiştim. Şimdi çocuğum oldu ve dedim ki onunla oynamak için bekletmişim. İşe yaramayacak olanlarını attım. Ama eli yüzü düzgün olanları ayırdım. Zaten güzelce paketlemişim zamanında, yaş grubu Leyla'ya uymayanları kaldırdım, uyanları önüne koydum. O kadar mutlu oynuyor ki onlarla, iyi ki saklamışım. Oyuncak, oyuncaktır, eski yeni farketmez ilk görüldüğü zaman heyecanlandırır sonra zaten hepsi sıkar. Oynarken "anne bunlar senin oyuncakların" demesi de ayrı bir mutluluk oldu.

Bir tek kitap kutum kaldı. Üniversite ders notlarım daha doğrusu bizim bölümde pek kitap kullanılmazdı. Şimdi onları kıyıp nasıl atacağım bilmiyorum. Onlar benim hayatımın 5 yılı... İşime yarıyor mu? Hayır. Ama...

Sonrasında birde oyuncak temizliği yapmalıyım evde. Bir çoğunu artık Leyla ellemiyor bile belki bir süre göz önünden kaldırsam bir süre sonra daha çok ilgisini çekebilir.